Mużyk

Mużyk:

"Szto ja mużyk, wsie tut znajuć

I, jak jość hety świet wialik,

Z mianie śmiajucca, pahardżawajuć -

Bo ja mużyk, durny mużyk.



Czytać, pisać ja nie umieju,

Nie chodzić hładka moj jazyk,

Bo tolki wieczna aru, sieju, -

Bo ja mużyk, durny mużyk.



Bo z pracy chlieb swoj zdabywaju,

Bo znoszu łajanku i kryk,

I świeta redka kali znaju, -

Bo ja mużyk, durny mużyk.



Halejuć dzieci wiek bez chlieba,

Padziorty żonczyn czarawik

Nie maju hroszy na patrebu, -

Bo ja mużyk, durny mużyk.



Zality potam horkim woczy;

Ci ja mały, ci ja staryk, -

Pracuju, jak toj woł raboczy, -

Bo ja mużyk, durny mużyk.



Jak chwor dy biedzien - sam biarusia

Liaczyć siabie: ja czarawnik!

Bo ja biez doktara liaczusia, -

Bo ja mużyk, durny mużyk.



Szto hoły ja, pawinien zhinuć

Jak toj w liesie czaszczawik,

I, jak sabaka, świet pakinuć -

Bo ja mużyk, durny mużyk.



Alie choć kolki żyć tut budu,

Jak budzie wiek tut moj wialik,

Nikoli, bratki, nie zabudu,

Szto czaławiek ja, choć mużyk.



I kożny, chto mianie spytaje,

Paczuje tolki adzin kryk;

Szto choć mnoj kożny pahardżaje,

Ja budu żyć! - bo ja mużyk!