Chory ale ciągle zbrojny i strategicznie sprawny system komunistyczny w Polsce posłużył się następującymi metodami

a.  Wprowadził do gry, jeszcze przed sierpniem 1980 własną „czerwoną opozycję”, diabolizujac jej działania i skuteczność wystarczająco mocno aby niekochające komunistów społeczeństwo nastawić do niej przychylnie.

b. W latach 1980/81 system zadbał aby owa „opozycja” miała wpływ na solidarnościowe masy – najpierw jako „doradcy” a później jako „guru”, bez których niektórzy solidarnościowi przywódcy i prominenci nie potrafili już samodzielnie myśleć, formułować swojej ideologii ani planować działań.

c.  Aby tą zależność zwiększyć i przyśpieszyć – system zadbał aby uzależnieni od doradców i słuchający ich działacze Solidarności odnosili w swoich (podpowiadanych) działaniach sukcesy (np. Wałęsa, Frasyniuk, Bujak itp), a myślący samodzielnie mieli redukujące ich działania trudności (np. Gwiazda, Walentynowicz itp).

d.  Po wprowadzeniu stanu wojennego system prowadził dwa równoległe, ale bedące częściami tej samej strategii działania – po pierwsze odizolowal od reszty internowanych czy uwięzionych działaczy tych na których miał wpływ i na których ulegość mógł liczyć aby ich do magdalenkowania przygotować; po drugie – mając prawie pełne rozeznanie działań podziemia i opozycji (oraz „opozycji”) przebywającej na wolnosci – zapewniał tym na których miał wpływ lub których miernota mu nie przeszkadzała - możliwosc działania, tępiąc lub niszcząc pozostałych. Proces trwał wystarczająco długo aby dokonać precyzyjnego przesiania „opozycji” i aby pozostawić na sicie strategicznie pozadaną jej frakcję.

http://members.iinet.net.au/~miroslaw/KRAJ_UTRACONY_66.htm