użycie zwrotów proszę pani, proszę panią, proszę państwa, szanowni państwo,(szanowne państwo?).

użycie zwrotów proszę pani, proszę panią, proszę państwa, szanowni państwo,(szanowne państwo?).:

"Na Wileńszczyźnie zwrot szanowni państwo dość często przybiera niepoprawną postać szanowne, drogie państwo: Cieszymy się, że szanowne państwo(!) do nas przyszło. (Szanowne państwo oznacza kraj, a ten raczej nie może do nas przyjść, prędzej my do niego). Poprawnie należy powiedzieć: Cieszymy się, że szanowni państwo do nas przyszli. Być może źródłem błędu jest analogia do zwrotów towarzystwo, grono. Owszem, mówimy i piszemy: szanowne, wesołe, miłe towarzystwo, doświadczone grono pedagogiczne używając przymiotników w formie nieosobowej. Z formą męskoosobową i nieosobową jest tak, jak z tymi chłopcami i chłopakami, o których wspominałam w jednym z poprzednich odcinków: nasi chłopcy, ale nasze chłopaki. Ważna więc jest nie tylko treść rzeczownika, ale i forma, w jakiej występuje. Rzeczowniki towarzystwo, grono nie są rzeczownikami męskoosobowymi, mimo że absolutnie nie wykluczają obecności w tym gronie czy towarzystwie osób płci męskiej. Nie wykluczają, ale i nie potwierdzają tej obecności. Więcej – bez kontekstu nie wiemy, o jakie towarzystwo czy grono chodzi. Mówiąc o miłym towarzystwie możemy mieć na myśli, na przykład, towarzystwo zwierząt, notabene, nierzadko o wiele milsze od towarzystwa ludzi.

Z rzeczownikiem państwo rzecz się ma całkiem inaczej. Zwracając się do dwóch lub kilku kobiet, mówimy (i piszemy) szanowne (drogie) panie, do dwóch lub kilku mężczyzn – szanowni (drodzy) panowie, do dwóch lub kilku osób obu płci (lub płci obojga)– szanowni (drodzy) państwo. Osobowa forma rzeczownika państwo wymaga więc osobowej formy określenia, w tym wypadku przymiotnika. Zainteresowanych odsyłam do słowników języka polskiego, w tym do Nowego słownika poprawnej polszczyzny pod red. Andrzeja Markowskiego, PWN Warszawa 1999.

Używając tego wyrażenia pamiętajmy, że łączy się ono z przydawką i orzeczeniem w liczbie mnogiej , w formie męskoosobowej. Np.: Przyszli ci państwo z czwartego piętra (nie: przyszło to państwo). Państwo byli zajęci rozmową (nie: Państwo było zajęte). Przyszli oboje państwo Maliniakowie. Opowiadał o państwu (nie: państwie) Lipowskich. Państwo pozwolą (albo: pozwolą państwo), że się przedstawię. Forma pozwólcie państwo uważana jest za mniej uprzejmą, przez niektórych językoznawców za wręcz niepoprawną. Nie zawsze prawidłowo jest odmieniany zwrot państwo młodzi. Poprawnie mówimy: Przywitałem się z państwem młodymi (a nie: z państwem młodym, nie: z państwem młodych); Złożyliśmy życzenia państwu młodym (nie: państwie młodych). Skrót pp. (nie: p.p.), stawiany zwykle przed imieniem i nazwiskiem lub przed nazwiskiem czytamy jako państwo. Otrzymujemy czasem od osób starszego pokolenia listy zaadresowane WP Kowalscy (duże litery WP pisane są bez kropek). Ten , dziś już nieco przestarzały, lecz nadal stosowany zwrot grzecznościowy oznacza wielmożni państwo."