Polska inteligencja

W sytuacji przełomowej, naród tradycyjnie nastawił uszu, by słuchać inteligencji, a ta nie wiedziała, co powiedzieć. Jej luminarze zastanawiali się zaś, czy to może nie jest dobrze, że kradną, bo jak rozkradną, to będzie to czyjeś, więc nabierze cech własności i powstanie nowy ustrój. Tego rodzaju bełkot był możliwy do strawienia jedynie przez idiotów z krainy kretynów, a mimo to polskiej inteligencji przeszedł gładko przez mózgi.:

"Nowa inteligencja odrywała się od ludu, z którego wyrosła, niezdolna do zbudowania własnej tożsamości, zawstydzona polską biedą, zaściankowością, nie zdolna do narodowego przywództwa, wykastrowana intelektualnie, papuzio zachwycona kolorowym Zachodem, nierozumiejąca otaczającego jej świata, rzucająca się później po dorosłym życiu, jak ryba na piasku, lub zastygająca w oparach alkoholowego tumiwisizmu, słaniająca się w karykaturalnych, prowincjonalnych pozach z przetrąconym kręgosłupem - jednym słowem stracona.
Polska inteligencja, odzwyczajona od przewodzenia, nie rozumiejąca normalnego świata, rozkłócona w hermetycznych językach, oderwana od praktyki działania, przyzwyczajona do papierowego mikrokosmosu, który stoi na głowie, nie była zdolna wyrwać Polski z komunizmu, nie była w stanie myśleć w kategoriach niepodległości, nie była w stanie poprowadzić ludzi do walki o wolność. Nie potrafiła wypełnić tradycyjnej roli odziedziczonej niejako w spadku po międzywojennej poprzedniczce.
Efekt był taki, że komuniści zaordynowali "Okrągły stół", a następnie pogrążyli kraj w otchłani pseudokapitalistycznej degrengolady, wzorowanej na łupieniu krajów Trzeciego Świata.
Polski inteligent hodowany w zamknięciu nie znał tych mechanizmów, nie mógł sobie emocjonalnie poradzić z nowym NEP-em, z roziskrzonymi oczami wpatrywał się w neony nowego porządku, nie będąc w stanie zauważyć, że oto rozpoczyna się Wielki Szaber, który pozbawi Polaków majątku i suwerenności. W sytuacji przełomowej, naród tradycyjnie nastawił uszu, by słuchać inteligencji, a ta nie wiedziała, co powiedzieć."