dziwacnym językiem

Przeglad Polski on-line (nowojorski tygodnik kulturalny): "A ja chyba i ucałuję tego księdza w rękę, bo mi otworzył oczy, bo zrzuciłem różowe okulary i widzę ojczyzny łono zalane wodą frazesów płynących z ambon, mediów, sal zebrań i pogrzebów nawet. Polacy nie umieją albo nie chcą już porozumiewać się ze sobą językiem przodków. Mówią językiem przodków sztolni. Nic nie mam do górników, nawet przebranych za Jarosława Iwaszkiewicza, ale posługują się językiem specyficznym, zamkniętym, środowiskowym, by nie powiedzieć górnolotnie: śląską gwarą. "Pan na pewno nietutejszy" słyszę tu i tam. "A czemu ja nietutejszy?" - pytam niespokojnie, bo stwierdzenie nieprzynależenia niesie spore zagrożenia. "A bo panocek jakimsik takim dziwacnym językiem godajo"."